Osteopatia jest formą medycyny regulacyjnej, co oznacza że umożliwia ona wyregulowanie funkcji ciała po to, aby było ono zdolne do samoleczenia. Praca osteopaty jest możliwie bezbolesna i polega na mobilizacji stawów, rozluźnieniu struktur mięśniowo powięziowych, narządów wewnętrznych i innych tkanek w celu poprawy krążenia krwi. Wszystko to odbywa się przy pomocy rąk terapeuty. Aktualnie medycyna konwencjonalna odnosi bardzo dobre rezultaty w leczeniu pacjentów po urazach i wypadkach oraz w ratowaniu życia. Jednak leczenie przewlekłych dolegliwości jest mniej skuteczne. Osteopatia odnosi w tym zakresie dużo lepsze efekty leczenia, dlatego że patrzy na ciało holistycznie. Dzięki szczegółowej znajomości anatomii osteopatia wyciąga wnioski dotyczące rozwoju dolegliwości pacjenta, odnajdując ich przyczynę.
Leczenie przyczyny, nie objawu
Przykładem mogą być zmiany zwyrodnieniowe stawów. W przypadku klasycznej medycyny leczenie obejmuje wykonanie iniekcji dostawowych działających przeciwzapalnie, lub wykonanie zabiegu operacyjnego – jeżeli stopień zaawansowania choroby kwalifikuje do niego pacjenta. Tutaj z pomocą przychodzi osteopatia. Nasz punkt widzenia opiera się na zasadzie że, nie ma zależności pomiędzy stopniem degeneracji stawu, a poziomem odczuwalnego przez pacjenta bólu. Tak naprawdę za ból odpowiada stan zapalny. Aby stan zapalny się zmniejszył, a co za tym idzie redukcji uległ ból – krążenie krwi i płynu limfatycznego musi odbywać się w sposób niezaburzony. Zmniejszenie napięć które powodują utrudniony odpływ płynów sprawi że ból znacznie się zmniejszy. Czy to oznacza że zmiany zwyrodnieniowe znikną? Nie. Ale tak jak wcześniej pisałem, nie ma zależności pomiędzy stopniem uszkodzenia stawu, a bólem. Często zdarza się że przychodzą do mnie pacjenci z bardzo zdegenerowanymi stawami międzykręgowymi bez dolegliwości bólowych oraz pacjenci młodzi u których nie ma żadnych zmian strukturalnych, a ból w dużym stopniu wyklucza ich z aktywności fizycznej.
Badanie osteopatyczne
Proces badania pacjenta opiera się tutaj na ocenie globalnego wzorca napięć. Niezależnie od tego czy pacjent przyjdzie z bólem głowy, czy kolana, badaniu podlega zawsze całe ciało. Człowiek podlega prawom mechaniki, jednym z nich jest prawo tensegracji. Mówi ono o tym że, struktura która zwiększy swoje napięcie będzie powodować zwiększenie napięcia w strukturach bezpośrednio z nią powiązanych. Stąd bóle głowy mogą wynikać przykładowo z blizny po wycięciu wyrostka robaczkowego. Blizna ta będzie generować napięcia na krezkę jelita cienkiego (więzadło do którego przymocowane jest jelito). Następnie napięcie to przeniesie się na więzadło Trietza które tworzy mięsień zwieracz przełyku. Mięsień ten może doprowadzić do napięcia samego przełyku, który tak naprawdę zwisa z kości potylicznej. W efekcie wystąpić może u Pacjenta ból szyi i głowy.
Dzięki holistycznemu zbadaniu pacjenta możemy dojść do pierwotnej przyczyny problemu. Następnie przy wykorzystaniu prostych technik rozluźnienia (w przypadku powyższego przykładu) blizny, trzewi i kości czaszki, jesteśmy w stanie zmniejszyć dolegliwości towarzyszące naszemu pacjentowi od wielu lat.
Osteopatia czaszkowa
Jedną z form pracy w osteopatii jest praca czaszkowo-krzyżowa. Czaszka jak nasze płuca i brzuch powinna ruszać się w niezaburzony sposób podczas oddechu. Celem osteopatii jest ocena napięć i dysfunkcji czaszkowych poprzez delikatny „nasłuch” tego ruchu rękoma terapeuty. W przypadku odnalezienia dysfunkcji zostaje ona skorygowana poprzez odpowiednią, bezbolesną mobilizację kości. Praca ta wpływa pozytywnie na dystrybucję płynu mózgowo-rdzeniowego, zmniejsza napięcia korzeni nerwowych (w przypadku bólu kręgosłupa), usprawnia funkcję nerwów odpowiedzialnych za wzrok, słuch, pracę trzewi i serca oraz reguluje funkcję układu nerwowego i hormonalnego. Dzięki temu pacjenci żyjący w przewlekłym stresie, mający problemy z zasypianiem, skupieniem, cierpiący na bóle głowy – odczują największe korzyści.
Osteopatia narządów trzewnych
Kolejną formą pracy jest podejście wisceralne. Aby narząd wewnętrzny dobrze pracował np. wątroba – musi mieć ona odpowiednią ilość miejsca, musi do niej dopłynąć krew, a następnie odpłynąć z niej krew żylna, limfa i żółć. Poprawa funkcji wątroby następuje dzięki rozciągnięciu struktur wokół wątroby (jelita, żebra, przepona) oraz dzięki poprawie motylności samego narządu. Motylność jest to ruch własny narządu, który może zostać zbadany poprzez delikatną palpację oraz poprawiony dzięki odpowiedniej mobilizacji. Motylność jest odzwierciedleniem witalności narządu, jeżeli jest ona słaba – narząd wolniej pracuje, jeżeli ją przyśpieszymy – wewnętrzne procesy metabolizmu narządu również ulegną poprawie.
Osteopatia dzieci
Osteopatia pediatryczna skupia się na pracy z kobietami w ciąży i z najmniejszymi dziećmi. Najczęściej trafiają do mnie kobiety pod koniec ciąży cierpiące na dolegliwości bólowe w obrębie miednicy. Często fizjoterapeuci odmawiają pomocy takim pacjentkom, co wynika z małej wiedzy dotyczącej fizjologii ciąży. W przypadku dzieci najczęściej trafiają do mnie one z powodu częstego ulewania, mocnych kolek oraz
z problemami czaszkowymi wynikającymi z trudnych porodów.
Osteopatia ortopedyczna
Ostatnim i podstawowym podejściem jest podejście parietalne obejmujące rozluźnienie mięśni, powięzi, manipulacje stawów w celu poprawy funkcji narządu ruchu. Taki rodzaj interwencji stosuje się najczęściej u Pacjentów po zabiegach i urazach ortopedycznych.
Osteopatia jest szeroką dziedziną medycyny umożliwiającą pomoc pacjentom od najmłodszych lat, aż po podeszły wiek. Zakres naszej pracy obejmuje ortopedię, neurologię, kardiologię, uroginekologię, choroby wewnętrzne i metaboliczne. Szeroki zakres pracy wynika ze znajomości zasad mechaniki, fizjologii i budowy ciała człowieka. Osteopatia nie jest w stanie wyleczyć każdego, bo tak naprawdę ciało leczy się samo, my tylko umożliwiamy mu to poprzez poprawę przepływu płynów. Głównym celem osteopatii jest poprawa jakości życia pacjenta niezależnie od tego z jakim problemem do nas przyjdzie.